پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه): 

یک قضاوت کلی و همه جانبه دربارۀ تمامی مراجع شده است که اثبات می‌خواهد؛ وگرنه افترای بزرگی است که به ویژه در محضر ربوبی و در محشر، بازخواست و عقوبت دارد. لذا باید مراقب سخن گفتن باشیم که شنوندۀ حقیقی اوست، ثبت می‌کند و می‌پرسد: «چرا چنین گفتی؟!»

انتقادهای درست، سالم و به قصد اصلاح، حق است، حتی نسبت به فقها و مراجع تقلید؛ اما باید اولاً با علم و آگاهی باشد و ثانیاً تمامی جوانب در نظر گرفته شود و ثالثاً خالصانه باشد و به قصد خصومت و تخریب صورت نپذیرد؛ مضافاً بر این که باید راه نفوذ دشمنان و القائات شیطانی مسدود گردد. چنان که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «گاهی سخن حق است، اما اراده از بیان آن باطل می‌باشد - كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ»

  ●- آیا کسانی که چنین می‌گویند، تمامی سخنانِ همه مراجع شنیده‌اند و نتیجه گرفته‌اند که آنان همیشه سکوت اختیار می‌کنند، یا اصلاً با آنها کاری ندارند و فقط جوّسازی می‌کنند؟!

●- از جمله روش‌های (تاکتیک‌های) جنگی که در جنگ نرم [تبلیغاتی، روانی، شناختی و ...]، بیشتر کاربرد دارد و استفاده می‌شود، «پرچم‌های دروغین - False flag » نام دارد. به عنوان مثال: در جنگ نظامی، در یک منطقه تحرکاتی نشان می‌دهند که دشمن گمان کند قرار است از آنجا حمله‌ای صورت پذیرد، لذا نیروهایش را به آن طرف می‌کشاند، اما حمله از ناحیۀ دیگری که نسبتاً تخیله و سبک شده، انجام می‌پذیرد!

در گذشته، بسیار اتفاق می‌افتاد که سارقی وارد خانه‌ای می‌شد و همین که متوجه می‌شد مردم محل فهمیده‌اند و به سویش می‌آیند، زود از خانه بیرون می‌آمد و یکی را با دست نشان می‌داد و فریاد می‌زد: «آی دزد، آی دزد، بگیریدش»! خودش دنبال آن رهگذر می‌دوید و مردم نیز به دنبال او و اگر دستشان به او می‌رسید، تا ثابت کند که دزد نیست ... .

امروزه، روش «پرچم‌های دروغین - False flag»، در فضای مجازی و حتی گاهی در سایر رسانه‌ها، نشست‌ها و ...، بیشتر کاربرد دارد؛ مثل این که جوان بزه‌کار، قاچاقچی یا معتادی را می‌گیرند و در بررسی عوامل انحراف او می‌گویند: «مقصر اصلی پدرش است، جامعه است، وضعیت اقتصادی مملکت است ...» و خلاصه همه مقصر می‌شوند به غیر از شخص بزه‌کار!»

●- روش «پرچم‌های دروغین - False flag»، در عرصۀ ضد تبلیغ‌های سیاسی، کاربرد جدی‌تر و گسترده‌تری دارد؛ مثل این که در معضل گرانی، به جای آن که به بحران اقتصادی جهانی، به تحریم، به اختلاس‌ها، به سوء مدیریت‌ها و ... اشاره کنند، می‌گویند: «چرا رهبری کاری نمی‌کند؟!»؛ یا آنجا که باید به مجلس انتقادی وارد کنند، به دولت انتقاد و حتی حمله می‌کنند؛ یا به جای انتقاد و محکوم کردن خود مردم در برخی از موارد، مسئولان را هدف می‌گیرند و حتی به خدا، پیامبر و اهل بیت علیهم السلام، اسلام، قرآن مجید و ... نیز حمله می‌کنند! مانند امریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، اسرائیل و ... که به جای محکومیت رژیم غاصب اسرائیل در جنایات و نسل‌کُشی‌ها، فلسطینیان و جمیع مسلمانان را تروریست معرفی می‌کنند!

بدحجابی:

در پدیدۀ شوم و معضل «بدحجابی» در ایران نیز به جای محکوم کردن غرب در تهاجم گسترده و همه جانبه فرهنگی، تا جایی که حتی رئیس جمهور امریکا و سایر سران نظامات سلطه بر آن متمرکز شده‌اند - به جای سازماندهی‌های تشکیلاتی [که در اعترافاتی علنی شد] - به جای انتقاد به آموزش‌ها و تبلیغات سوء در فیلم‌ها، سریال‌ها و حتی گاه در رسانۀ ملی! - به جای انتقاد از کوتاهی‌های پدر و مادر، مدرسه و ... در تعلیم و تربیت و شخصیت‌سازی - و به جای انتقاد از خودباختگی برخی از نوجوانان و جوانان و توجه دادن آنها، می‌گویند: «چرا مراجع چیزی نمی‌گویند و فتوا نمی‌دهند؟!» گویی که ریشۀ تمامی مشکلات و انحرافات همین است و اگر به زعم آنها فتوایی بدهند، دیگر هیچ کسی در رعایت حجابش کوتاهی نخواهد نمود! گویی که بدحجاب‌ها، منتظر فتوای مراجع هستند تا بدان عمل کنند!

فتوا

حجاب، حتی پیش از اسلام نیز در ادیان و ملت‌ها رایج بوده است، چرا که نماد «فرهنگ و عفّت» می‌باشد؛ اگر به عکس‌ها و فیلم‌های قدیمی توجه شود، معلوم می‌شود که زنان در امریکا و اروپا نیز تا کمتر از یک قرن پیش، پوشیده بودند و در اسلام نیز فتاوایش از 1400 سال پیش، در قرآن مجید، احادیث و احکام صادر شده توسط فقها، بیان شده است.

فقیه یا مرجع تقلید، مبتنی بر منابع استنباط و استخراج احکام، فتوا می‌دهد که حجاب [البته تستر صحیح است]، در اسلام واجب است یا مستحب، حدودش چیست، احکام نگاه کردن چیست و ...؛ حالا اگر عده‌ای کم یا زیاد، این احکام را رعایت نکردند و عده‌ای نیز هیزی کردند، این دیگر فتوای جدیدی نمی‌خواهد، جز همان که در احکام تستر گفته شده: مثل آن که موهایش و بدنش را بپوشاند و زینت‌های خود را برای نامحرم‌ها آشکار نسازد و اگر کسی به عمد یا سهو، تستر مناسبی نداشت، نامحرمان حق نگاه کردن به او را ندارند و ... .

در مثال، مانند آن است که فقیه فتوا می‌دهد: «اقامه‌ی نمازهای یومیه واجب و ترک آن حرام است»، بعد کسی با دیدن چند بی‌نماز، معترض شود که «پس چرا مراجع راجع به آنان فتوا نمی‌دهند؟!»

حکومت

در مواردی که ناهنجاری رفتاری و فرهنگی در جامعه پیش می‌آید، وظیفه اصلی بر عهدۀ «حکومت» است و مقصود از حکومت، در درجه اول مجلس و سپس دولت، قوه قضاییه و سایر دستگاه‌های ذیربط می‌باشد که قانون وضع کنند و سپس تصمیم بگیرند که چه باید کرد و قوانین را با اِعمال ابزار قدرتی که در اختیار دارند، اجرا نمایند؟

وظیفۀ بعدی که رشد دانش، بینش، بصیرت و به اصطلاح «فرهنگ‌سازی» می‌باشد، بر عهدۀ سایر نهادها و سازمان‌های ذیربط می‌باشد، نه بر عهدۀ مرجع تقلید که برایش فتوا بدهد.

نکته: البته ما این شعار «فرهنگ‌سازی» برای مسلمانی و تستر (حجاب) را قبول نداریم و آن را نیز نوعی روش در «پرچم‌های دروغین - False flag» می‌دانیم؛ چرا که برای مسلمانی بیش از چهارده قرن است که در این کشور فرهنگ‌سازی شده و سابقۀ فرهنگ «تستر - حجاب بانوان ایرانی»، به قرون پیش از اسلام نیز می‌رسد.

جهاد تبیین

بنابراین، پس از وظایف حکومتی، آن چه بیش از همه ضرورت دارد، «جهاد تبیین» می‌باشد که آگاهان، برای همگان و به ویژه دختران و بانوان روشن سازند که «تستر - حجاب»، چیست؟ چه ارزشی در ساختار شخصیتی دارد؟ چه منافعی در دنیا و آخرت دارد؟ چه آثاری در تمامی شئون فردی و اجتماعی (حتی سیاسی و اقتصادی) دارد؟ و عدم رعایت آن، چه مضراتی را متوجه شخص، جامعه، استقلال و آزادی می‌سازد؟ چه مفاسد مستقیم و غیر مستقیمی را در جامعه پدید می‌آورد و دشمنان دینی و ملّی، چه سوء استفاده‌هایی از این رویکرد و گرایش انحرافی می‌کنند؟!

نکته: از علل اصلی عدم رعایت تستر (بدحجابی)، پیروی از هوای نفس در خودنمایی می‌باشد؛ اما خوب است از پسران و مردان نیز پرسیده شود که به رغم هیزی و لذت شهوانی رایگان، به چه چشمی به آنها نگاه می‌کنند و چه ارزشی برای آنان قائلند؟!

بنابراین، برخورد با بدحجابی که البته ضرورت دارد، در اصل کار حکومت است و سپس همگان مسئولند و هر کدام باید با عقل، درایت، بصیرت و طبق وظیفه، عمل صالح انجام دهند که اَشکال گوناگونی دارد.

برخی از فتاوا:

آیت الله خامنه‌ای: اصل حجاب، ضروری دین محسوب است و بی اعتنایی به اصل حجاب و عدم رعایت آن معصیت و گناه است.

آیت الله صافی گلپایگانی: اصل وجوب حجاب فی الجمله از ضروریات اسلام است و منکر آن مرتد است ولی بی اعتنایی به آن با عدم انکار وجوب آن، فسق است.

آیت الله بهجت: بی اعتنایی به حجاب گناه است و داشتن حجاب واجب است.

پرسش: آرایش زنان در خیابانها و بیرون گذاشتن مقداری از موها و پوشیدن جوراب بدن نما و لباس‌های محرک چه صورتی دارد؟

پاسخ تمامی مراجع: حرام است - جایز نیست.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار؛ متشکریم.

پرسش:

چرا مراجع همیشه در مواقع بحرانی کشور سکوت کرده‌اند؟! چرا در مورد بی حجابی‌های اخیر هیچ فتوایی نمی‌دهند و ...؟!

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/right/12726.html

 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام