بسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

مقدمه:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ»

در قرآن مجید، از جهان ماده نیز با تمام عظمت، پیچیدگی‌ها، اندازه‌ها (مقدرات)، قوانین علمی، حکیمانه و نظم هدفمندش، به عنوان «آیات - نشانه‌های هدایت کننده» یاد شده است؛ البته برای کسانی که اهل تفکر و تعقل می‌باشند:

«إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ» (آل عمران، 190)

- مسلماَ در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و رفت شب و روز، نشانه‌های (روشنی) برای صاحبان خرد و عقل است.

دانشمندان غربی، به تازگی پی برده‌اند «هیچ چیزی خودش نیست و هر چیزی نشانه است و علم یعنی نشانه‌شناسی» (رورتی و ...).

بنابراین، علوم بسیاری در همین عالم ماده وجود دارد که اگر به آنها توجه شود، حقایق بیشتری از نظام آفرینش و نظام هدایت الهی آشکار می‌گردد. به قول میرفندرسکی:

چرخ با این اختران نغز و خوش زیباستی

صورتی در زیر دارد هرچه بر بالاستی

صورت زیرین اگر با نردبان معرفت

بر رود بالا همان با اصل خود یکتاستی

از جمله حقایق، این است که کهکشان‌ها، منظومه‌ها و سیارات همه تاریک هستند و به نور خورشیدی که همه در مدار معینی به دور آن می‌چرخند، روشن می‌شوند.

انسان نیز در تاریکی‌ها (ظلمات) به سر می‌برد و تا چراغ روشنی که هدایتش نماید در اختیار نداشته باشد، راهی به سوی رشد، کمال و سعادت نمی‌یابد و در هر گامی، به خطرات و پرتگاه‌ها نزدیک‌تر می‌شود و در نهایت سقوط می‌کند و هلاک می‌گردد.

امام، خورشید و نور هدایت

همگان، از آن جهت که فطرتاً عاشق کمال آفریده شده‌اند، خواهان رشد، کمال و سعادت ابدی هستند و هر گامی که برمی دارند و هر کاری که می‌کنند، حتی اگر خطا باشد، برای رفع نقص، برآوردن نیاز و رسیدن به رشد و کمال می‌باشد. اما، چگونه ممکن است کسی با چشم بسته یا در تاریکی، راه یابد؟!

«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ» (البقره، 257)

- خداوند، ولی و سرپرست كساني است كه ايمان آورده‏ اند، آنها را از ظلمتها، به سوی نور بيرون می‏برد. (اما) كساني كه كافر شدند، اوليای آنها طاغوتها هستند، كه آنها را از نور، به سوی ظلمتها بيرون می‏برند، آنها اهل آتش‌اند و هميشه در آن خواهند ماند.

خداوند سبحان، خالق، مالک، ربّ و رازق تمامی بندگان می‌باشد، اما فقط «ولایت - سرپرستی» بندگان مؤمنش را می‌پذیرد و ولایت غیر مؤمنان را به «ظاغوت‌ها - گردنکشان» واگذار می‌نماید، چرا که خودشان ولایت آنها را برگزیده و گردن نهاده‌اند!

خداوند سبحان، برای هدایت بندگانی که ولایت او را پذیرفته‌اند، خورشید و نوری قرار می‌دهد که حقایق عالم هستی را مقابل دیدگان آنها روشن کند، تا آنجا که حتی معاد را ببیند و به آن ایمان بیاورند؛ خورشید و نوری که آنها را از ظلمات برهاند و راه را بر آنان روشن کند.

خداوند متعال، این هدایت را با وسائلش به انجام می‌رساند که در رأس آنها، رسول، کتاب و امام قرار دارند.

در آیات بسیاری تصریح شده که کتاب خدا، نور هدایت است و البته باید بدانیم که «کتاب خدا»، همین ظاهر قرآنی که در اختیار داریم نمی‌باشد، و دیگر آن که هر کتابی نیز با نور خوانده می‌شود که باز هم مقصود فقط قرائت ظاهری نمی‌باشد. همین قرآن اگر بدون نور هدایت، با کوردلی، بی‌بصیرتی و در تاریکی خوانده شود، قرائتی ظالمانه است که سبب انحراف بیشتر و خسران می‌گردد:

«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا» (الإسراء، 82)

- و ما از قرآن آنچه را برای مؤمنان مایه درمان ورحمت است، نازل می‌کنیم وستمکاران را جز خسارت نمی‌افزاید.

●- بنابراین خداوند متعال، پیامبر اکرم و اهل عصمت صلوات الله علیهم اجمعین را خورشید هدایت، چراغ راه و نور تلاوت و فهم قرآن مجید قرار داد.

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله:

«مَعاشِرَالنّاسِ، النُّورُ مِنَ الله عَزَّوَجَلَّ مَسْلوکٌ فِی ثُمَّ فی عَلِی بْنِ أَبی طالِبٍ، ثُمَّ فِی النَّسْلِ مِنْهُ إِلَی الْقائِمِ الْمَهْدِی الَّذی یَأْخُذُ بِحَقِّ الله وَ بِکُلِّ حَقّ هُوَ لَنا، لأنَّ الله عَزَّوَجَلَّ قَدْ جَعَلَنا حُجَّةً عَلَی الْمُقَصِّرینَ وَالْمعُانِدینَ وَالمُخالِفینَ وَالْخائِنینَ وَالْآثِمینَ وَالّظَالِمینَ وَالْغاصِبینَ مِنْ جَمیعِ الْعالَمینَ.» (خطبۀ غدیر خم)

- ای مردم! نور از سوی خداوند عزّوجل در جان من، سپس در جان علی بن ابی طالب، آن گاه در نسل او تا قائم مهدی - که حق خدا و ما را می‌ستاند - جای گرفته؛ چرا که خداوند عزّوجل ما را بر کوتاهی کنندگان، ستیزه گران، ناسازگاران، خائنان و گنهکاران و ستمکاران و غاصبان از تمامی جهانیان، دلیل و راهنما و حجت آورده است.

حضرت امام رضا علیه السلام:

«اَلْإِمَامُ کَالشَّمْسِ اَلطَّالِعَةِ اَلْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِیَ فِی اَلْأُفُقِ بِحَیْثُ لاَ تَنَالُهَا اَلْأَیْدِی وَ اَلْأَبْصَارُ اَلْإِمَامُ اَلْبَدْرُ اَلْمُنِیرُ وَ اَلسِّرَاجُ اَلزَّاهِرُ وَ اَلنُّورُ اَلسَّاطِعُ وَ اَلنَّجْمُ اَلْهَادِی فِی غَیَاهِبِ‏ اَلدُّجَى» (اصول کافی، جلد ۱، کتاب حجت‏، حدیث 1)

- امام مانند آفتاب (خورشید) در عالم طلوع کند و بر افقی قرار گیرد که دست و دیده مردم بدان نرسد؛ امام ماه تابنده، چراغ فروزنده، نور بر افروخته و ستاره رهنما در تاریکى شبها و بیابانهاى تنها و گرداب دریاها است.

●- بنابراین، امام خورشید و نور هدایتی است که حقایق عالم هستی، با او برای مردم روشن می‌شود، قرآن مجید با آن نور فهم می‌شود و راه هدایت و سعادت، به نور امام روشن می‌شود.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

 

 

کلمات کلیدی:  اصول اعتقادات   نبوت