- سلام بر تو ای خلیفه خدا و یاور حقّش، سلام بر تو ای حجّت خدا و راهنما به سوی ارادهاش، سلام بر تو ای تلاوت کنندۀ کتاب خدا و معنای قرآن (و تفسیر کنندهاش).
شناخت حقایق عالَم هستی، فقط نیمی از راه رشد، کمال و سعادت میباشد، نیم دیگر این است که خودت را بشناسی و بدانی چه نعماتی به تو ارزانی شده و به آن اذعان نمایی.
این که بگویی: «خدایی هست که خالق، مالک و ربّ زمین و آسمانهاست»، تو را به جایی نمیرساند، چنان که فرمود: «اگر از کفار نیز بپرسی، همین پاسخ را میدهند»، چرا که حکم و تصدیق عقل فقط همین است؛ اما این که بگویی: «من به او ایمان آوردهام، تسلیم امر شدهام، معادش را باور نمودهام، محبّت و شوق لقای او را دارم و ...» تو را به رشد، کمال و سعادت میرساند، چنان که فرمود:
- گفتار چه كسی بهتر است از آنكس كه دعوت به سوی خدا میكند و عمل صالح انجام میدهد و میگويد: من از مسلمانان هستم.
دقت شود که در این آیه، بر گفتن و بازگو نمودن تأکید نموده است؛ چرا که کتمان و پوشاندن نعمت، همان کفران نعمت میباشد، لذا فرمود: «وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ - و نعمتهای پروردگارت را بازگو كن».
●- نعمتی بالاتر و بزرگتر از «ولایت و امامت» از جانب پروردگار عالم، به آدمی موهبت نشده است، چنان که هدایت نیز به واسطۀ آنان صورت میپذیرد؛ پس، خوشا به حال آنان که این نعمت را اخذ کردند و قدرش را میدانند و از آن بهرهمند میگردند.
*- حال این که ولایت و امامت را بشناسیم - امام زمانمان را بشناسیم - ولیّ الله، حجّت الله و بقیة الله علیه السلام را بشناسیم و عظمت وجودی و مقامات ایشان را به حد خود توصیف نماییم، فقط نیمی از راه کمال است؛ اما نیم دیگر آن است که قدر نعمات موهبت شده به خود را بدانیم و بازگو نماییم؛ چنان که در زیارت عاشورا، سراسر از خودمان سخن میگوییم و میگوییم به خاطر این شناخت و این مواضع، مکرم شدهایم و در نتیجه برای خودمان، مقام محمود اهل بیت علیهم السلام نزد خداوند متعال را مسئلت مینماییم: «وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ»
●- در روز عید غدیر خم، ذکری آموختهایم که البته ذکر و حال هر لحظۀ ما میباشد؛ در این ذکر، باز هم راجع به خودمان حرف میزنیم و بابت نعمتی که خدا به ما عطا نموده است، سپاسگزاری مینماییم و میگوییم:
- سپاس خدا را که ما را از کسانی قرار داد که به ولایت امیرالمومنین و امامان علیهما السلام) تمسک میجویند.
در این ذکر شریف، سخنی از اثبات ولایت و امامت نیست و از مقامات و فضایل ایشان نیز سخنی نمیگوییم، بلکه فقط یادآور «توفیق و نعمت تمسک خودمان» میباشیم و بابت آن شکر و حمد خداوند سبحان را به جای میآوریم.
اکنون، در ارتباط با حضرت امام مهدی علیه السلام نیز باید متوجه نعماتی باشیم که از آن برخوردار شدهایم و آنها را برای خود و دیگران بازگو نماییم، تا بیشتر قدر نعمت را بدانیم و شکر لفظی، قلبی و عملی آن را به جای آوریم:
●- ما شاکریم و افتخار مینماییم که از شیعیان اهل بیت و امام مهدی علیهم السلام میباشیم.
●- ما شاکریم و افتخار مینماییم که از منتظران ظهور و قیام جهانی آن حضرت میباشیم.
●- از آنجا که فرمودهاند: «منتظران قیام ایشان، برترین امّتها میباشند»، ما شاکریم و افتخار مینماییم که خداوند متعال ما را در عصر غیبت ایشان به دنیا آورد و از منتظران قرار داد و توفیق داد که از برترین امّتها و مردمان باشیم.
●- از آنجا که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: «أفضلُ العبادةِ انتظارُ الفَرَجِ -
برترين عبادت، انتظار فرج است» و سایر امامان علیهم السلام نیز بر این فضیلت تأکید نمودند، ما شاکریم و افتخار میکنیم که خداوند سبحان به ما توفیق عبادتی داده است که نه پیش از ما منتظران به کسی داده و نه پس از ما به کسی میدهد، چرا که پس از ظهور، دیگر انتظار به پایان میرسد.
●- ما شاکریم و افتخار میکنیم که خداوند سبحان، جمهوری اسلامی را به ما موهبت نمود و توفیق داد تا در راه او و مساعد نمودن شرایط لازم برای ظهور حضرتش، گام برداریم.
●- ما شاکریم و افتخار میکنیم که خداوند متعال ما را در میان تمامی مردمان جهان برگزید، تا پرچمداران و پیشروان مجاهدت در راه او باشیم، شهدا و جانبازانی را تقدیم قدوم حضرتش نماییم و الگوی مقاومت در سرتاسر جهان اسلام گردیم.
●- ما شاکریم و افتخار میکنیم که تنها کشور و ملّتی میباشیم که نام مبارک حضرت امام مهدی علیه السلام و پرچم ایشان را بلند کرده است و سبب بیداری اسلامی در جوامع مسلمان و بیداری انسانی در سرتاسر جهان شده است.
*- اینها همه، نعماتی است که به واسطۀ ولایت پذیری و تبعیت از امامان و به ویژه در عصر ما، از حضرت امام مهدی علیه السلام، به ما اعطا شده است، لذا باید ضمن حمد و شکر قلبی، عملی و لفظی، به زبان آوریم و به مکرر ضمن یادآوری به خود، به دیگران نیز بگوییم: