«ایکس – شبهه»: این سخنان معمولاً‌ ناشی از عدم اطلاعات صحیح، حتی نسبت به علوم پایه مباحث مربوط به امامت، غیبت و ظهور است.

قرار نبوده و نیست که پس از ظهور حضرت مهدی (عج) قیامت فرا رسد. دقت شود که «ظهور» یک مسئله است و «حکومت» مسئله‌‌ای دیگر و قیامت و پایان جهان کلاً مقوله‌ای متفاوت. بدیهی است پس از آن که حضرت [إن شاء الله هر چه زودتر] در کنار دیوار کعبه ظهور نمودند، سالیانی طول می‌کشد تا به حکومت رسند. چرا که طبعاً طاغوت‌های زمان، جیره‌خواران آنها، دنیاپرستان، مردمان جاهل، عوام‌های متعصب، خرافه‌پرستان و ...، به این زودی و راحتی حکومت را دو دستی تقدیم ایشان ننموده و تسلیم نمی‌شوند و جنگ‌هایی بس شدید نیز رخ می‌دهد. چنان چه امروزه نمونه‌هایی را در مصر، لیبی، یمن، بحرین و ... شاهد هستیم. اما در نهایت ایشان و یارانشان هستند که به پیروزی رسیده و امام (عج) به حکومت می‌رسند و برقراری عدل و داد در سرتاسر گیتی که زمینه‌ی رشد و شکوفایی استعدادها را فراهم می‌آورد، آغاز می‌‌گردد.

عقول بشری به حدی رشد می‌کند که در طول خلقت نکرده است، علم چنان شکوفا می‌گردد که همه‌ی دستآوردهای قبلی با آن قابل قیاس نمی‌باشد. چنان چه در روایات آمده است که «علم 27 حرف است و تا ظهور حضرت، آن چه که از علم ظهور می‌یابد فقط 2 حرف آن می‌باشد و 25 حرف بقیه نزد حضرت بوده و پس از ایشان ظهور می‌یابد».

بدیهی است که دوره‌ی حکومت ایشان به درازا خواهد کشید، چنان چه در دعای فرج نیز از خداوند متعال مسئلت می‌نماییم که «و تمتعه فیها طویلاً - و بهره‌وری ما در دوره‌ی ایشان را طولانی نما».

پس از پایان دوره‌ی حکومت و شهادت حضرت امام مهدی عج‌الله تعالی فرجه الشریف نیز قیامت بر پا نمی‌شود، بلکه دوران «رجعت» فرا می‌رسد.

باید بدانیم که محال است حتی یک لحظه انسانی روی زمین باشد، اما امام نداشته باشد. چنان چه در قرآن کریم تصریح می‌فرماید که در قیامت نیز افراد و امت‌ها با امامشان [چه امام حق و چه امام باطل] فراخوان شده و با آنان محشور می‌گردند. مضافاً بر این که اگر قرار باشد امتی امام داشته باشد و امت دیگری نداشته باشد، به آن گروه دوم ظلم می‌شود و از خداوند متعال هیچ ظلمی صادر نمی‌گردد:

«يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتيلاً» (الإسراء،‌71)

ترجمه: [آن‏] روز هر گروهى را با پيشواى آنها بخوانيم پس هر كس را كه كتابش به دست راستش داده شده باشد، آنان را بخوانند و [به اندازه‏] شكاف هسته [خرمايى‏] بر ايشان ستم نشود.

خداوند متعال در کلام وحی تصریح و تأکید می‌نماید که همه‌ی امور عالم و از جمله‌ اعمال همه‌ی انسان‌ها و نیز نتیجه و آثار عمل آنها تا قیامت، نزد «امام آشکار» ثبت و جمع می‌گردد، پس محال است که امامی شهید شود و مردم حتی برای یک لحظه بدون امام بمانند.

« إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتى‏ وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ في‏ إِمامٍ مُبينٍ» (یس، 12)

ترجمه: ماييم كه مردگان را زنده مى‏كنيم و آنچه كرده‏اند و آنچه از آثارشان بعد از مردن بروز مى‏كند همه را مى‏نويسيم و ما هر چيزى را در امامى مبين برشمرده‏ايم.

وانگهی قرار است که با ظهور حضرت و حکومتش، عدل و داد در جهان برقرار گردد، اگر قرار باشد که ایشان به شهادت برسند، مردم بی‌امام و هادی بمانند، ظالمین و جاهلین غلبه داشته باشند و ...، که این وعده‌ی الهی محقق نشده است. لذا بی‌تردید پس از شهادت ایشان دوران «رجعت» آغاز می‌گردد و برخی دیگر از امامان (ع) رجعت یافته و حکومت‌های طولانی خواهند داشت و سپس به ناگاه قیامت فرا می‌رسد، مردمان می‌میرند و آخرین کسی که از دنیا می‌رود نیز «معصوم» است. چنان چه در روایات تصریح شده است که حتی اگر دو نفر روی زمین باقی مانده باشند، یکی بر دیگری امام است و آخرین کسی که از دنیا می‌رود نیز امام (ع) است.

کلمات کلیدی:  اعتقادی   قیام