اعوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ 

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ 

   «لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» (المجادله، 22)

- هيچ قومی را كه ايمان به خدا و روز قيامت دارد نمی‏يابی كه با دشمنان خدا و رسولش دوستی كنند، هر چند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندان آنها باشند، آنها كسانی هستند كه خدا ايمان را بر صفحه قلوب‌شان نوشته و با روحی از ناحيه خودش آنها را تقويت فرموده، آنها را در باغ‌هائی از بهشت داخل می‏كند كه نهرها از زير درختانش جاری است، جاودانه در آن می‏مانند خدا از آنها خشنود و آنها نيز از خدا خشنودند آنها حزب الله‌اند بدانيد حزب الله پيروز است.

می‌توان اذعان نمود که مواضع مؤمنان، جایگاه و عاقبت‌شان، در همین یک آیه بیان شده است؛ لذا بکوشیم تا چگونگی و میزان ایمان خود را در همین دنیا و پیش از پایان عمر و و فرا رسیدن معاد که دیگر کاری از ما ساخته نیست بشناسیم.

شرحی مختصر

الف - حبّ و بغض (دوست داشتن و دشمن داشتن)، یا خوش‌ آمدن و بد آمدن، مکمل یکدیگرند؛ آن که عقلانیت را دوست دارد، از جهل بدش می‌آید - آن که سلامتی را دوست دارد، از بیماری بدش می‌آید - آن که عدل و عدالت را دوست دارد، از ظلم بدش می‌آید و آن که غنا و توانگری را دوست دارد، از فقر و ناتوانی بدش می‌آید؛ و ممکن نیست که کسی نسبت به محبوبش دشمنی و تنفر داشته باشد و یا نسبت به دشمنش، محبّت و مودّت داشته باشد.

در آیات متعددی به محبّت و مودّت نسبت به خداوند سبحان، پیامبر اکرم و اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین و هم چنین نسبت به مؤمنان تصریح شده است؛ اما در آیات دیگری، به ضرورت بغض، دشمنی، دوری و حتی مقابلۀ جدی و مجاهدت با جان و مال علیه آنان تصریح شده است، چرا که حبّ و بغض، با هم هستند؛ و البته برخی این آیات را دوست ندارند و نمی‌خوانند!

همان خدایی که فرمود: «بگو اجر رسالت، مودّت اهل بیت من است»، در آیۀ دیگری فرمود: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ - محمد (صلوات الله علیه و آله) فرستاده خدا است و كسانی كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند» (الفتح، 29) و این خصلت را پیش از نماز و سجود آنان بیان نمود.

*- «يُوَادُّونَ»، از ریشۀ «وُدّ»، همان «مودّت» است؛ یعنی: نه تنها دوست داشته باشی، بلکه این محبّت قلبی را در گفتار و رفتار، ظاهر نمایی.

می‌فرماید: «محال است که کسی ایمان داشته باشد، اما نسبت به دشمنان خدا و رسولش صلوات الله علیه و آله، مودّت داشته باشد! بالاخره کسی که به خداوند سبحان و پیامبرش معرفت، ایمان، محبّت و مودّت دارد؛ حتماً نسبت به دشمنان آنها، بغض و دشمنی دارد.

ب - نزدیک‌ترین خویشان را نام برد، تا حساب بقیه روشن باشد. می‌فرماید: «مؤمن هیچگاه نسبت به این دشمنان محبّت و مودّت ندارد، اگر چه پدران، فرزندان، برادران و خویشان آنها باشند.»

در حالی که کفار، مشرکان، طغیان کنندگان، ظالمان، فاسدان و عصیان‌گران، با کسی تعارف ندارند و با تعصب، لجاج، عناد و پر رویی تمام، به هیچ وجهی نزدیکان، اطرافیان و جامعه را رعایت نمی‌کنند، متأسفانه برخی از آنان که به خیال خود مؤمن می‌باشند، در اتخاذ مواضع ایمانی، برای نزدیکان خود استثناء قائل می‌شوند؛ آنان را دوست دارند و این محبّت خود را در گفتار و عمل نیز آشکار می‌سازند!

بدیهی است که چنین مواضع دوگانه‌ای، از عدم شناخت خدا، رسول صلوات الله علیه و آله، اسلام، قرآن مجید و معاد می‌باشد و نشان از ضعف شدید ایمان دارد!

ج - می‌فرماید: «مؤمنانی که چنین مودّتی به دشمنان نشان نمی‌دهند و در دین و ایمان، حتی با نزدیک‌ترین‌ها نیز تعارف ندارند، همان‌هایی هستند که ایمان بر قلب آنها نوشته شده است، و خداوند با روح ایمان [که متفاوت از روح حیات است]، آنها را تأیید و تقویت می‌نماید.»

د - این مؤمنان، وارد بهشت می‌شوند، در حالی که خدا از آنان راضی است و آنها نیز از خدا راضی هستند، چرا که اجر ایمان، عمل صالح، صبر و مقاومت خود را به مراتب بیش از آن چه انجام داده‌اند می‌گیرند.

ھ - مردم در منظر الهی، دو دسته‌اند، یا «حزب الله» می‌باشند و یا از اصحاب «حزب الشیطان» و حد وسطی وجود ندارد؛ و فرمود که این مؤمنان حزب الله هستند و به سعادت می‌رسند.

●- بنابراین، اخلاق [مواضع نظری و عملی مؤمن] این است که اولاَ اهل ولایت است، اهل تولی و تبری است، دوست و دشمن را می‌شناسد، ایمان و مؤمنان را دوست دارد و با دشمنان، دشمنی دارد و هرگز محبّت و مودّتی نسبت به آنان ندارد.

●- با این توصیف، هر کسی می‌تواند میزان و چگونگی ایمان خود را بسنجد و اگر ضعفی دید، در اصلاح آن بکوشد. ببیند آیا کسانی که با ظلم و معصیت به مقامی رسیده‌اند را دوست دارد - آیا کسانی که با رانت، رشوه و ارتباطات نادرست، به مال و منالی رسیده‌اند و همین راه‌کارها را توصیه می‌کنند، دوست دارد - آیا کسانی که آشکارا مرتکب گناه می‌شوند و در جامعه حرمت شکنی می‌کنند و ناهنجاری‌های رفتاری را رواج می‌دهند، دوست دارد - آیا آنانی که به بهانه‌های گوناگون، از این افراد حمایت می‌کنند را دوست دارد - آیا کسانی را که در فضای مجازی، به هر نحوی ضدتبلیغ می‌کنند را دوست دارد - آیا در اعماق نظر و قلبش، نسبت به دشمنان آشکاری چون امریکا، انگلیس، فرانسه، اسرائیل و نظام سلطه، با تمامی جنایاتی که مرتکب می‌شوند، محبّت دارد - آیا مؤمنان، متقیان، صالحان و حزب الله را دوست دارد یا خیر؟!

*- دوستی با دوستان خدا و رسولش صلوات الله علیه و آله، دوستی با خداوند سبحان و رسولش می‌باشد؛ و دوستی با دشمنان خدا، به مثابۀ دشمنی با خداوند متعال و رسولش می‌باشد.

«إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ» (المجادله، 20)

- در حقيقت كسانى كه با خدا و پيامبر او به دشمنى برمى ‏خيزند آنان در [زمره] زبونان خواهند بود.

«أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ يُحَادِدِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا ذَلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيمُ» (التوبة، 63)

- آيا نمی‏دانند هر كس با خدا و رسولش دشمنی كند، برای او آتش دوزخ است كه جاودانه در آن می‏ماند، اين يك رسوائی بزرگ است!

 

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

 

 

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره مجادله