پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): 

این مصاحبۀ دکتر سروش بوده است که حرف تازه‌ای هم نبوده، بلکه تکرار همان ادعاهای "وهابیتِ انگیسی" می‌باشد! گفته‌های سروش را ابتدا برخی از پایگاه‌های ضد دین نشر دادند و سپس پاسخ مستدل حجت الاسلام دکتر محمدعلی عبداللهی، استاد فلسفه دانشگاه تهران، در چند پایگاه منتشر شد؛ و سپس برخی از پایگاه‌های نادان و یا مغرض، آن را با انتساب به شهید مطهری رحمة الله علیه، نشر دادند!

بدیهی است که چنین نظریاتی، با آیات قرآن مجید، احادیث و معارف اسلامی و حتی تاریخ مستند، منافات دارند و یقیناً شهید آیت الله مطهری (ره) که استاد بی‌بدیل علوم و معارف اسلامی بودند، هرگز چنین نگفته‌اند.

الف – معلوم است که هیچ کسی در این عالَم، خواه پیامبر و امام علیهم السلام باشند و یا دیگران، به صورت مستقل، قدرت برآوردن حاجات دیگران را ندارد، چرا که خودشان نیز بندگان خداوند متعال و البته فقیر و محتاج فضل او بوده و می‌باشند؛ چنان که فرمود:

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ» (فاطر، 15)

- اى مردم شما (همگى) نيازمند به خدائيد؛ تنها خداوند است كه بى نياز و شايستۀ هر گونه حمد و ستايش است!

ب – اما دقت شود که بحث از "قوت و قدرت مستقل از خداوند سبحان" است که حتی زندگان نیز چنین قوت و قدرتی ندارند و تمام قوت و قدرت، از آنِ خداوند متعال می‌باشد: «أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا – تمام نیرو از آن خداوند است / البقره، 165».

برخی (به ویژه وهابیت)، از این آیات سوء استفاده می‌کنند و مثلاً می‌گویند: «چون در قرآن کریم فرمود که فقط خدا از غیب خبر دارد، پس سایرین علم غیب نداشتند!» اما دقت نداردند که نه تنها علم غیب، بلکه مطلق علم، حکمت، جمال، جلال ... و هر چه در زمین و آسمان‌ها هستی یافته و همه چیز مال خداوند متعال است، اما نه تنها نفرمود که به کسی نمی‌دهد؛ بلکه فرموده: بکوشید تا قابلیت پیدا کنید و اسماء الله در شما تجلی یابد و مشمول فیض و رحمت او گردید.

وسیله

اما، خداوند متعال برای هر فیض و نعمتی [اعم از مادی یا معنوی] وسایلی قرار داده است؛ چنان که کتاب خلقت و کتاب وحی را تجلی علم خودش قرار داد و فرموده هر دو را با تفکر و تعقل بخوانید – یا گندم را برای پختن نان و حیوانات را برای خوردن، استفاده از پشم و پوست و نقل و انتقال و فواید دیگرشان در چرخه طبیعت و... قرار داده؛ چنان که می‌دانیم شِفا از خداوند متعال است، اما فرمود که در "عسل" شِفا قرار دادم؛ و فرمود: به وسیله خورشید و ماه نور و حرارت می‌دهم – به وسیلۀ ابرهای متراکم باران می‌دهم ... و به وسیله پیامبران و امامان و کتابم، هدایت می‌کنم. لذا امر فرمود که برای رشد، کمال و تقرب به من، به این وسایل متوسل گردید:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (المائدة، 35)

- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و وسيله‌اى براى تقرب به او بجوئيد! و در راه او جهاد كنيد، باشد كه رستگار شويد!

خفتگان زیر خاک

"خفتگان زیر خاک"، یک اصطلاح است برای اشاره به رفتگان است، وگرنه هیچ کسی [از مؤمن و کافر]، خفتۀ زیر خاک نیست؛ بلکه بدنشان در خاک دفن می‌شود و خودشان به عالم دیگر (برزخ) بُرده می‌شوند.

ارتباط ارواح

حتی ارتباطات بین زنده‌ها نیز ارتباط روح آنهاست که در این دنیا به وسیله بدن صورت می‌پذیرد [که خودش مصداق روشنی از ضرورت توسل به وسایل می‌باشد]. وقتی شما با خداوند سبحان در نماز و دعا سخن می‌گویید و یا با دیگر حرف می‌زنید، این روح شماست که سخن می‌گوید.

*- هنگام توجه و زیارت نیز این ارواح هستند که با یکدیگر مرتبط می‌شوند و ارواح در زیر خاک نیستند. چنان که در عالَم خواب و رؤیای صادق نیز دیدن زندگان و یا مُردگان، همان ارتباط ارواح با یک دیگر می‌باشند.

مُردگان نیز [باذن الله]، هم می‌بینند و هم می‌شنوند

چرا به زیارت قبر عزیزان می‌رویم؟ آیا می‌رویم سنگ را زیارت کنیم، و یا اجساد خفته و پوسیدۀ زیر خاک را که هرگز نمی‌بینیم زیارت کنیم؟! آیا این همه حدیث در رابطه با زیارت قبور توسط شخص پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین، فاطمة الزهراء و سایر ائمه علیهم السلام نداریم؛ و این همه توصیه به زیارت قبور ننموده‌اند؟! آیا زیارتنامه‌ها، همه آموزه‌های امامان علیهم السلام نمی‌باشند؟! اگر قرار است که خفتۀ زیر خاک باشند و نبینند، نشنوند و پاسخ ندهند، پس تعلیم زیارتنامه‌ها برای چه بوده است؟! در اذن دخول حرم‌ها و به ویژه حرم امام رضا علیه السلام، به خداوند متعال چنین می‌گویید:

«أَللَّهُمَّ إِنّی أَعْتَقِدُ حُرْمَهَ صاحِبِ هذَا الْمَشْهَدِ الشَّریفِ فی غَیْبَتِهِ کَما أَعْتَقِدُها فی حَضْرَتِهِ‌، وَأَعْلَمُ أَنَّ رَسُولَکَ وَخُلَفآءَکَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ‏ أَحْیآءٌ، عِنْدَکَ یُرْزَقُونَ، یَرَوْنَ مَقامی، وَیَسْمَعُونَ کَلامی، وَیَرُدُّونَ ‏سَلامی، وَأَنَّکَ حَجَبْتَ عَنْ سَمْعی کَلامَهُمْ، وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمی بِلَذیذِ مُناجاتِهِمْ»

- خداوندا؛ من به حُرمت صاحب این مکان شریف در فقدان او معتقدم؛ همان‏ گونه که آن را در حضورش باور دارم، و مى‏ دانم که رسول تو و جانشینان تو – که درود بر آنان باد – زنده‏‌اند، نزد تو روزى مى‌خورند، جایگاه مرا مى‏‌بینند سخن مرا مى‌‏شنوند، و سلام مرا پاسخ مى‌دهند، و تو گوشم را از شنیدن کلام ایشان بازداشته‌‏اى، و درِ فهمیدن لذّت راز و نیاز با ایشان را برایم گشوده‌‏اى.

کارآیی رفتگان

حتی پدر و مادر و سایر بستگانی که وفات یافته‌اند، پس از مرگ کارآیی دارند و دست کم دعاگو هستند،! چنان که امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام فرمودند:

«زُورُوا مَوْتَاکُمْ فَإِنَّهُمْ یَفْرَحُونَ بِزِیَارَتِکُمْ وَ لْیَطْلُبْ الرَّجُلُ حَاجَتَهُ عِنْدَ قَبْرِ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ بِعْدَ مَا یَدْعُوا لَهُمَا» (الکافی، ج 3، ص 230)

- به زیارت مرده‌های خود بروید. آنها از زیارت شما شاد می‌شوند. هر کس حاجتی دارد، باید حاجت خود را در کنار قبر پدر و مادرش از خدا بخواهد، بعد از اینکه برای آنها دعا می کند.

چه رسد به حُجج الهی که در حال حیات و پس از ممات و حتی معاد و بهشت، "خلیفة الله" می‌باشند و همیشه زنده‌اند.

امام حسن(ع) در سن کودکی از جد بزرگوارشان می‌پرسند: «یَا أَبَتَاهْ مَا جَزَاءُ مَنْ زَارَکَ؟» پدر جان! جزای کسی که تو را زیارت کند، چیست؟ فَقَالَ: «مَنْ زَارَنِی حَیّاً أَوْ مَیِّتاً أَوْ زَارَ أَبَاکَ أَوْ زَارَ أَخَاکَ أَوْ زَارَکَ کَانَ حَقّاً عَلَیَّ أَنْ أَزُورَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأُخَلِّصَهُ ذُنُوبَه» فرمودند: «هر که من را در زمان حیاتم یا مماتم، یا پدرت را، یا برادرت را، و یا تو را زیارت کند، بر من حق دارد که روز قیامت او را زیارت کرده، از گناهانش رها کنم.» (بحار الانوار، علامه مجلسی، ج96، ص373)

پس، اگر خدا بخواهد، حتی پیراهن یوسف و عصای موسی علیهم السلام که از جامدات هستند، در معجزۀ الهی شدن، کارآیی می‌یابند. مضافاً بر این که به صراحت فرمود: «شهداء را مُرده گمان نکنید».

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» (آل عمران، 169)

- هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند.

"توسل"، در بیان شهید آیت الله مطهری رحمة الله علیه:

«در توسل و استشفاع (طلب شفاعت) به اولیاء خدا اول باید تحقیق کرد که به کسی و از کسی باشد که خداوند او را وسیله قرار داده است. قرآن کریم می‏فرماید    :     «یا ایّها الّذین آمنوا اتّقوا اللّه و ابتغوا الیه الوسیلة.

 

بطور کلی، توسل به وسائل و تسبّب به اسباب، با توجه به اینکه خداست که سبب را آفریده است و خداست که سبب را سبب قرار داده است و خداست که از ما خواسته است از این وسائل و اسباب استفاده کنیم به هیچ وجه شرک نیست، بلکه عین توحید است. در این جهت، هیچ فرقی میان اسباب مادی و اسباب روحی، میان اسباب ظاهری و اسباب معنوی، میان اسباب دنیوی و اسباب اخروی نیست؛ منتهای امر، اسباب مادی را از روی تجربه و آزمایش علمی می‏توان شناخت و فهمید که چه چیز سبب است؟ و اسباب معنوی را از طریق دین، یعنی از طریق وحی، و از طریق کتاب و سنّت باید کشف کرد.» (پایگاه جامع شهید آیت الله مطهری)

 

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

آیا شهید مطهری گفته‌اند: «ما هیچ دلیل عقلی و نقلی معتبری نداریم که این خفتگان در زیر خاک، خواه امام باشند، خواه خواهر و برادر امام، صدای زائران را می‌شنوند و به آنها پاسخ می‌دهند و یا اساسا قدرت برآوردن حاجات آنها را دارند و ...»؟!

پاسخ (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/Intercession/11727.html 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   زیارت   توسل   شفاعت