انتخاب / 5

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ * (التوبة، 23) 

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هر گاه پدران و برادران شما، كفر را بر ايمان ترجيح دهند، آنها را ولىّ (يار، سرپرست و تكيه گاه) خود قرار ندهيد! و كسانى از شما كه آنان را ولىّ خود قرار دهند، ستمگرند!

●- «ایمان، یعنی: پناه بردن برای در امنیت قرار گرفتن». در انتخاب افراد، برای دوستی، شراکت، مدیریت، همسری و هر امری که مستلزم باور، اعتماد، اطمینان و سپردن بخشی از "سرپرستی" به اوست، "ایمان" می‌باشد. کسی که خود را در پناه خدا، اسلام، قرآن مجید، اهل بیت علیهم السلام و تقوای الهی در امنیّت نمی‌بیند، این امنیت را پناه ثروت، شهرت، قدرت، شهوت و به طور کلّی در طغیان و طغانگران می‌بیند و به "طاغوت" پناه می‌برد. 

ممکن است ارتباطات، عواطف، گرایشات، همسویی با خواسته‌های نفسانی، وابستگی‌های گروهی، جناحی و حزبی، جوّها و امواج خروشان تبلیغی، مانع از انتخاب اصلح گردند، لذا فرمود: «حتی اگر پدر یا برادر شما، کفر را به ایمان ترجیح دادند، آنها را به دوستی و سرپرستی برنگزینید». 

دقت شود که بحث از انتخاب نکردن کافر نیست، بلکه از انتخاب نکردن کسانی است که "کفر و کافر را به ایمان و مؤمن ترجیح می‌دهند»! 

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «معیار اصلی و اصولی انتخاب»   انتخاب