انسانشناسی از قرآن مجید - 10
وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا * (الإسراء، 83)
و چون انسان را نعمت (سلامت، ثروت، مقام، شهرت و ...) بخشيم، روی برگردانده و خود را از ما دور مىسازد؛ و چون او را شرّى دررسد (مانند مرض و فقر، از همه چيز) سخت نوميد مىشود.
●- انسان بر اساس چگونگی زیرساختهایش، صفات و ویژگیهای ثابتی دارد، مگر آن که در صراط مستقیم قرار گیرد و تحت تعلیم و تربیت الهی، واجد صفات کمالی و خصلتهای عالی گردد.
از جمله زیرساختها، این است که آدمی کمظرفیت (هلوع) است - عجول است - در خسران است و ...، مگر این که ایمان بیاورد و به سوی عمل صالح بشتابد، و از جمله خصلتهایش این است که وقتی برخوردار (مُتنعّم) میگردد، به جای آن که قدرشناس و «شاکر» باشد، بر اثر جهل، تکبر و نخوت، خودبین و خودگرا شده و از خدا روی بر میگرداند! چنین انسانی، چون به هیچ منبع رحمت، قدرت و نعمت حقیقی وصل نشده، به محض آن با مشکل یا آسیبی مواجه میشود، سخت ناامید میگردد.
www.x-shobhe.com
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «انسانشناسی از قرآن»