انسان شناسی از قرآن مجید - 6
أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا (مریم علیها السلام، 67)
آيا انسان به خاطر نمىآورد كه ما پيش از اين او را آفريديم در حالى كه چيزى نبود؟ !
أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (یس، 77)
و آيا انسان نديده است كه ما او را از نطفهاى آفريديم، سپس او دشمنى آشكار شده است؟!
●- تفاوت "خصومت" با "عداوت" که هر دو به "دشمنی" ترجمه میشوند این است که "عداوت"، ظهور و بروز و عمل به دشمنی قلبی است؛ اما "خصومت"، نزاع، درگیری و مجادله با طرف مقابل، به خاطر نپذیرفتن و زیر بار نرفتن میباشد.
"خصومت یا عداوت"، با کفر و انکار که زیرساخت انحراف میباشد نیز متفاوت است. "خصم" یا "عدوّ"، وجود طرف مقابل را انکار نمیکند، نشانههای قدرتش را تکذیب نمیکند، بلکه به دشمنی با او برخاسته و به جنگش میرود، مانند ابلیس لعین که هیچگاه منکر وجود خدا و معاد نشد.
"خصومت و یا عداوت" با خداوند سبحان، ریشه در "جهل و تکبر" دارد؛ و حال آن که اگر آدمی به ابتدای خلقتش بنگرد که نطفهای بیش و چیز با ارزشی نبوده، و اگر از عقل، قلب، سمع، بصر، منطق، اختیار و اراده برخوردار شده، آن را هم خداوند متعال به او موهبت نموده، هرگز با او دشمنی نمیکند.
www.x-shobhe.com
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «انسانشناسی از قرآن»